Juleferie!

Ikkje so lett å få julestemning her nede, men me norske prøve no. Eg har bl.a. kjøpt eit bittelite plastikkjuletre so lyse, og so har eg lett i ørtn butikkar etter julestjerne, men fann ingen : (
På onsdag hadde me ein julefest! Det var gøy det, utrulig kor eg sett pris på alt som minnar meg om norsk jul! Misjonærbarna hadde julespel, dei var veldig flinke, me åt julemiddag (ikkje norsk) og gjekk rundt juletre! Fekk skikkelig julestemning rett og slett!
No har eg nett fått juleferie. Og reise om nokre timar med tog frå kolonitida til Mombasa, der eg skal feire jul. God jul alle saman!!

Dagens little pøbelstrek

På tomta i Nairobi er det mange trøndere. Ein av dei er vår kjære lærar/ledar Onkel Ole, som sjølvsagt heiar på RBK. Han har Skomaker Andersen-hjerter i vindauga sitt. For oss bergensarar/ostringar er det vanskeleg å gå forbi slike hjerter utan å tenke på Brann. Difor fann me ut at me skulle pynte litt på hjerta... Me klipte ut kvite Brann-merker, og klistra eit merke inni kvart hjerte. Me tok også med oss to raude ballongar og la utanfor døra. Det stod sjølvsagt Brann på dei. Dette fann stad ved midnatt. I frykt for å vekke dei i huset, tok me ikkje bilete av det.

I heile dag har me trudd at Ole med vilje har oversett oss fordi han skjønte kva me hadde gjort. Men der tok me feil. Då me spurde om han hadde oppdaga noko fint på vindauget sitt i dag tidleg, braut han forskrekka ut: ”Var det dokk??!” Han hadde nemleg trudd at det var ein annan bergensar, og hevna seg på han. Bergensaren hadde ”lata som” at han ikkje visste noko, i følge Ole, men han gjekk ikkje på den. Han tok like godt å spraya RBK med snøspray på heile frontruta til den stakkars uskyldige bergensaren. Eg og Lene holdt på å dette i golvet av latter då me fann ut av det. Sånn kan det altså gå. Ingen mistenkjer to snille jenter frå Osterøy...

HEIA BRANN!!

Ein spesiell, men typisk Afrika dag:

Den siste veka me var i Pokot skulle me på ein ungdomsleir i to dagar. Me visste ikkje så mykje om kva me skulle gjere der, men sikkert holde nokre vitnespyrd og vise film. Etter å ha pakket i bilane, og gjort nokre matinnkjøp (i tilfelle me ikkje kunne ete maten me fekk servert på leiren) kjørte me av garde. Etter ca ein time med humpete afrikaveg, var me framme. Men der var det ikkje fullt av ungdommar slik me hadde forventa, det var faktisk nesten heilt tomt. Ingen ungdomsleir her nei! Typisk Afrika, ting blir ikkje alltid slik me har tenkt. Mange i gruppa var trøtte, og ikkje heilt klar for leir, så dei fleste var eigentleg glad for nyheita. I stadefor å gå på leir kjørte me nett bort til ei elv, for å vasse. Det vart til vannkrig og bading, og var heilt herleg! Me hadde også vannkrig med de lokale barna som bada, var artig, men eg holdt på å miste skjørtet, så måtte gå på land litt før dei andre.. det er nok ikkje ofte kvite badar der, så det samla seg ein heil hau med folk rundt vannkanten. Dette tenkte me me måtte utnytta, så me hadde eit lite gatemøte, sang nokre sangar på pokot og svahili, og holdt nokre vitnespyrd, delte ut juletraktatar og prata litt med folket..var gøy! Men me måtte gå litt tidleg, for hadde lagt planar for kvelden.

Dei som har fått fellesmail frå meg, huskar kanskje at eg snakkte om 2 evangelistfamiliar som kunne vere i fare oppe i Mont Elgon (er borgarkrig der). Dei har nå komt trykt ned frå fjellet, men husa og tinga deiras er brent opp. Me har truffe dei nokre gangar, og dei er utrulig bra msk! Me fann derfor ut at me ville invitere dei heim til oss denne kvelden. Me kjøpte inn frukt og snop, lagde norske vafflar o.l. vart ein heilt ypperlig kveld. Var kjempekjekt å ha besøk av dei, og virka som dei trivdes og, dei likte t.o.m. vafflar: ) . Dei har 5 barn kvar, så var 14 stk pluss oss. Trur ingen av barna har vore i eit vanleg hus før, og i alle fall ikkje på eit vanleg toalett, så dei gjekk i tur og orden ut på terassetrappa når dei skulle på do.

Heile denne dagen vart heilt annleis enn forventa, men likevel merka me veldig sterkt Guds ledelse heile tida! Både badinga/gatemøtet og besøket er me sikker på at han hadde i sin plan. Det er vanleg med takketale etter eit besøk, så me hadde ein, og den eine evangelisten hadde ein, han sa at dette besøket måtte ha vore etter Guds vilje, og at det var til rik velsignelse for dei.

Chesta

Under oppholdet i Pokot var me også ei lita veke i Chesta. Der gjekk me ein 2 dagars fjellstur, kovna i varmen og hadde gatemøte i skikkelig Afrika bush. Det var veldig kjekt, hadde med ein sprudlande predikant, og me var dei første kvite som hadde gatemøte i området. Var til og med nokon som aldri hadde sett kvite folk før. Når me prøvde å ta bilete sprang dei fleste vekk, for dei trudde me skulle stele sjela deiras! Ganske spesielt! Var dessverre farlege skorpionar, slangar, edderkoppar og krokodiller i området, så eg var til tider litt redd. Men Gud er god, så det einaste eg såg var ein litt farleg edderkopp, og den kverka dei.

Pokot

No har eg vore litt over 5 veker i Pokot. Det er ca ein dags kjøretur nord for Nairobi. Me budde på tomta til ELCK. Det er ei flott tomt, som ligg ca 2000 moh. Her hadde me ikkje så god tilgang på internett, så eg har derfor ikkje oppdatert bloggen før, men no kjem eg til å skrive litt om litt forskjellig som me opplevde og gjorde i Pokot.

Gudstenestene:
Her fekk me for første gang oppleve møter slik eg trudde dei var i Afrika, med mykje liv og song. var likevel veldig stor forskjell frå plass til plass.. nokon varte 4 timar og nokon varte 2. Dessverre hadde nokon også fått tak i høgtalarar og keboard, så der spelte dei opp igjen og opp igjen dei få taktane dei kunne.. der dei brukte meir tradisjonell musikk, og gjerne ei tromme, var det mykje kjekkare å vere.

Flygande termittar:
Ein av dei første dagane regna det, og då kom det om kvelden ein heil hau med flygande termittar. Desse invaderte alle plassar der det var lys, og dei kom seg inn. Etter ei stund mista dei vingane, så eg og Elise gjekk rundt å samla dei i glas, for me hadde høyrt at det gjekk an å steike dei, og ete dei. Me fekk ledarn vår, Ole Johan, til å steike og krydre dei, og så åt me etterpå. heile gruppa smakte. Det var faktisk veldig godt, litt ekkelt sidan det såg ut som kjempemaur, men,men. Ganske artig oppleving, men litt stress å rydde opp alle vingane som låg over alt.


Intervju:
Alle i gruppa fekk kvar si oppgåve når me kom til Pokot. Mi oppgåve var å intervjue ein afrikanar som heiter Alfred. Han er ein av Kenyas beste malarar. Dette var veldig kjekt, for eg blei både kjend med han, og fekk lære mykje nytt om Pokot og afrikansk kultur! Lærerikt.

Gategutar:
I Makutano, næraste ”byen” til der me budde, har ein menighet eit bra opplegg for gategutane. Dette arbeidet besøkte me eit par gangar. Gategutane får mat og vaska klede 2 gangar kvar veke. Det er også eit nytt prosjekt der dei plukkar ut 10-12 stk, som får lov til å bu i eit eige hus, med ei dame som lagar mat, og så får dei gå på skule. Dei fleste av gategutane går på lim (rusmiddel) så det er ei krevjande oppgåve å få dei til å bli vant med eit vanleg liv, men forhåpentligvis blir prosjektet vellukka. Me vart litt kjent med nokon av gutane, og såg mange når me gjekk rundt i Makutano. Det er gutar heilt ned i 7 årsaldren som går fast på lim, så det er veldig trist. Eg er glad desse i alle fall får litt hjelp i frå menighetane rundt .

Filmvising og gatemøte:
To gangar i Pokot hadde me gatemøte, og fleire gangar viste me kristne filmar. Gatemøtene var veldig bra. Hadde lokale evangelistar + lærarn vår Jostein Holmedal som talte, og så hadde me sang og vitnespyrd. På det første gatemøtet var det ca 20 stk som ville bli frelst. Det var jo utruleg kjekt. Me har også vist film mange gangar. For det meste Jesus-filmen, men også andre kristne filmar. Filmvising er ein veldig bra evangeliseringsmetode her. Ofte går det mange år mellom kvar gang dei ser ein film, så folk kan gå i mange timar for å få det med seg.





Tegla Lorope Peace Race 2007:
Det er eit fredsløp, som blir sprunge kvart år(trur eg), så i år var me med. Msk frå heile Kenya, og litt Uganda, er med. Både svært gode springarar, og andre. Me sprang 10 km. Sidan me er kvite, måtte me springe saman med eliten, for dei var redd for at me kunne vinne viss me sprang med dei andre. Eg har problem med å springe 10 km i Noreg, så her 2000 moh, og steikande sol, har eg i alle fall ingen sjangs. Eg, Elisabet og Lene danna baktroppen heilt frå starten. Var ein svært artig opplevelse! Folk lo og heia heile vegen. Eg kom i mål, på 38 plass, men eg vart villeda av ein militær/politi-fyr, så juksa med 2-3 km. Pytt sann, eg kom no i mål før opplegget var ferdig (noko Elisabet og Lene, som gjekk heile runden, ikkje gjorde)




Den helga dette løpet var, hadde me nesten 200 ungdomar frå heile landet buande på tomta. Det var folk frå mange forskjellige religionar og stammar. Sidan dette løpet er ein stor ting, var det feststemning heile tida.. hoppa og dansa og sang til langt på natt. Folk gjekk også med festklede. Var bl.a. ein som hadde ekte leopardskinn. Eine natta slakta dei t.o.m. 2 kyr med spyd. Eg såg det ikkje, men fleire andre i gruppa var vitne til oppdeling og utdeling av kyra.
ganske so sprøtt egentli!